Postanowiłam sobie, że spróbuję naprawić błędy w wychowaniu psa. Chodzi mi o to, że nie zbyt dobrze wyszło mi to wszystko. Uważałam nawet, że sztuczki są ważniejsze od przychodzenia na wołanie itd. To były właśnie te błędy. Do tego, sztuczki i tak były robione na szybko i nie tak dopracowywane, jak bym chciała. Pora zmienić to wszystko. Mam nadzieję, że oczywiście się uda. Zaczniemy od przychodzenia. Potem kolejne dopracowanie sztuczek. I posłuszeństwo. To najważniejsze. Axel mimo, że umie sztuczki, nie wykonuje ich kiedy ja tego chcę. To zależy od niego. I tak nie powinno być. Postaram się też o zredukowanie pewnych złych nawyków. I o niereagowanie na obcych. Mamy jeszcze dużo czasu. A właściwie to mało... bo nauka. Nie uczę się zresztą dużo, ale zawsze trochę muszę. I egzamin przede mną. Próbny napiszę w walentynki (piękny prezent!).
Żeby nie było tylko o tych błędach, naprawianiu ich i złych nawykach, napiszę też coś pozytywnego. Ale o psie, bo to blog o nim. Axel... a właściwie to co on takiego robi pozytywnego? Może... przynosi rzucone rzeczy lepiej niż zwykle. I zawsze przychodzi na "Do mnie!". Oczywiście jest nagradzany.
Dzisiaj dostał odrobineczkę bitej śmietany. Pańcia szalała sobie w kuchni. Jak zawsze pełna improwizacja. Bita śmietana i mandarynki. Nawet smaczny deserek. Ale najlepszy był widok mordki pieska umazanej w śmietanie.

Kończę, pa!